Λευκό εφαρμοστό πουκάμισο, σχεδόν πάντα συγκεκριμένου οίκου υψηλής ραπτικής. Δύο κουμπιά μονίμως ανοιχτά, ίσα να φαίνεται το άτριχο στήθος. Μόνιμο μαύρισμα χειμώνα-καλοκαίρι, ανάλαφρο αεράτο μακρύ μαλλί, με μία εσάνς από ξανθές ανταύγειες.
Πάλλευκα δόντια, ακριβό ρολόι στο αριστερό χέρι και πάντα μοσχομυριστός. Θα μπορούσε να είναι ένας συνοδός πολυτελείας, στη χώρα που γεννήθηκε τη Γαλλία, το λένε «ζιγκολό».
Δεν ξεχνά ποτέ να βάλει κολόνια πριν φύγει από το σπίτι, θέλει συνεχώς να νιώθει ότι μυρίζει ωραία. Ίσως να είναι κατάλοιπο μιας οκταετίας που ουσιαστικά έφτιαξε αυτό που είναι σήμερα.
Πίστευε ότι θα γίνει μεγάλος και τρανός ποδοσφαιριστής. Στα 15 του έκανε ένα δοκιμαστικό στις Κάννες. Ήταν καλός. Όσο όμως το επίπεδο ανέβαινε, καταλάβαινε ότι δεν θα γινόταν ποτέ κάτι περισσότερο από ένας ποδοσφαιριστής τρίτης κατηγορίας.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο άρχισε να τον ωθεί να κάνει κάτι άλλο. Ίδρυσε μία εταιρία που αναλάμβανε τον καθαρισμό κτιρίων, επιχειρήσεων, σπιτιών.
Για οκτώ συνεχόμενα χρόνια η ρουτίνα ήταν η ίδια. Ξυπνούσε στις τρεις το πρωί και άρχιζε να σαρώνει τις γειτονιές για να σκουπίζει τις ακαθαρσίες που άφηναν οι άλλοι. Το ίδιο. Ξανά και ξανά.
Το απόγευμα έβγαζε τη στολή εργασίας και γινόταν ξανά ο εαυτός του. Άρχισε να προπονεί την Ντραγκινιάν, μία ομάδα έκτης κατηγορίας στην οποία είχε κλείσει την ποδοσφαιρική του καριέρα.
Ρουφούσε έντονα κάθε προπόνηση, σαν να ήταν το οξυγόνο του. Είχε μεταδοτικότητα και μία έμφυτη ηγετικότητα, που έβγαζε μάτι.
Ο καλός του άγγελος ήταν ο Κλοντ Λε Ρουά ένας επαγγελματίας μισθοφόρος προπονητής, ο οποίος σε όλη του την καριέρα ταξίδεψε σε κάθε άγονη ποδοσφαιρική γωνιά, αναλαμβάνοντας να διδάξει ποδόσφαιρο από το μηδέν.
Ήταν ο άνθρωπος που υιοθέτησε τον Ερβέ Ρενάρ, αυτός που τον έπεισε να παρατήσει τα πάντα και να τον ακολουθήσει μία διαδρομή ανάλογη με τη δική του, βλέποντας στα μάτια του τον φυσικό του διάδοχο.
Τον πήρε μαζί του στην Κίνα και στη Σανγκάη, όταν κανείς δεν ήξερε ότι παίζεται ποδόσφαιρο εκεί. Του βρήκε δουλειά στο Βιετνάμ και ήταν αυτός που τον σύστησε στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ζάμπια το 2008. Έκτοτε, τον άφησε να ανοίξει τα φτερά του και να ταξιδέψει μόνος, σε άγνωστους προορισμούς και μυστικιστικά τοπία.
Μπαχρέιν – Σαουδική Αραβία στοίχημα
Σε κάθε παιχνίδι φοράει πάντα ένα λευκό πουκάμισο. Κάποιοι θα υπέθεταν ότι είναι ο δικός του τρόπος για να δείξει την προσωπική του κάθαρση μέσω του ποδοσφαίρου. Η αλήθεια είναι πολύ πιο πεζή: «Στο Κύπελλο Αφρικής του 2010, όταν κερδίσαμε το πρώτο παιχνίδι απέναντι στην Τυνησία φορούσα ένα λευκό πουκάμισο, όμως στο δεύτερο το άλλαξα και έβαλα ένα μπλε.
Δεν γινόταν να φοράω συνέχεια τα ίδια ρούχα. Χάσαμε όμως από το Καμερούν και αποφάσισα να επιστρέψω στο λευκό. Έκτοτε, δεν το άλλαξα ποτέ και ούτε πρόκειται. Μην φοβάστε όμως το πλένω μετά από κάθε παιχνίδι. Φροντίζω να είναι καθαρό σε κάθε παιχνίδι».
Ο Γάλλος τεχνικός είναι ένας μύθος στην Αφρική. Ένας άνθρωπος των ειδικών αποστολών, ένας προπονητής ικανός να πετύχει το ακατόρθωτο.
Ως τεχνικός της Ζάμπια κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Εθνών Αφρικής στην ιστορία της χώρας (2012) σε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στο στοίχημα. Τρία χρόνια αργότερα, αποδείχθηκε ότι ήταν το κομμάτι που έλειπε από την σπουδαία γενιά της Ακτής Ελεφαντοστού για να γίνει αφεντικό της μαύρης ηπείρου (2015). Στον πάγκο του Μαρόκου επανέφερε την Εθνική ομάδα σε Μουντιάλ (2018) για πρώτη φορά μετά από 20 άγονα χρόνια. Και το 2022 η απόλυτη κορύφωση.
Η παρέα του Λιονέλ Μέσι, η παγκόσμια πρωταθλήτρια στο Κατάρ ηττήθηκε από έναν και μόνο αντίπαλο. Τη Σαουδική Αραβία του Ερβέ Ρενάρ, που πήρε εκείνο το ηρωϊκό 1-2, με ανατροπή, παίζοντας με την άμυνα ψηλά, εντελώς ακομπλεξάριστα.
Ένιωσε ότι είχε πιάσει το ταβάνι του στην Αραβία. Την άνοιξη του 2023 παραιτήθηκε για να αναλάβει την Εθνική ομάδα γυναικών της Γαλλίας, που είχε στον ορίζοντα ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι.
Ο κόσμος των γυναικών όμως αποδείχθηκε εντελώς διαφορετικός. Δυσνόητος. Έφτασε ως τα προημιτελικά τόσο του Μουντιάλ, όσο και των Ολυμπιακών Αγώνων και αποχώρησε μάλλον αποτυχημένος.
Πολύ σύντομα, τόσο οι Άραβες, όσο και εκείνος κατάλαβαν ότι ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον. Μόλις ο Ρενάρ έγινε ξανά διαθέσιμος, σούταραν τον ακριβοθώρητο Ρομπέρτο Μαντσίνι για χάρη του Γάλλου μορφονιού.
Η Σαουδική Αραβία έκανε κάκιστη προκριματική φάση Μουντιάλ, έχει σκοράρει μόλις 4 φορές σε 8 παιχνίδια στο πρόγραμμα αγώνων, όμως έχει ακόμα μία ευκαιρία. Αρκεί να κάνει το απόλυτο νικών στο κουπόνι στοιχήματος απέναντι σε Μπαχρέϊν και Αυστραλία.
Το Μπαχρέιν πήρε ένα τίμιο 0-0 στον αγώνα της Τζέντα και έχει ηττηθεί μόλις μία φορά σε έξι αναμετρήσεις με τους Σαουδάραβες από το 2014 μέχρι σήμερα, όμως εδώ κρίνονται πολλά. Πάρα πολλά.
Στοιχηματικά είμαστε υποχρεωμένοι να πάμε με το διπλό που παρότι δέχεται πιέσεις αντέχει ακόμα στο 1,93 στην Bwin.
