Νασιονάλ Ποτοσί - Γκουαρανί στοίχημα: Την Κυριακή είδα ένα όνειρο παράξενο…

Σωτήρης Μήλιος

Την Κυριακή είδα ένα όνειρο παράξενο

Ήμουνα λέει στο παλιό το Ποτοσί

Κάπου στα 4000 μέτρα υψόμετρο

Τι άραγε να γύρευα πες μου κι εσύ;

Από όλα τα μέρη του κόσμου, το συγκρότημα των Social Waste κόλλησε στιχουργιά με το Ποτοσί, μία απόκοσμη πόλη που βρίσκεται στα σύνορα με την… στρατόσφαιρα.

Χτισμένη σε υψόμετρο 4.000 μέτρων, θέλει μεγάλα πνευμόνια και ατσάλινη καρδιά για να μπορέσεις να αντέξεις, με το λιγοστό οξυγόνο που σου επιτρέπει να αναπνεύσεις.

Κάποτε, λίγο μετά τον Μεσαίωνα, ήταν ίσως το μεγαλύτερο βιομηχανικό συγκρότημα στον κόσμο! Δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τις μεγαλύτερες μητροπόλεις της Ευρώπης, το Λονδίνο, το Παρίσι, την Μαδρίτη.

Φρόντιζε για αυτό το Σέρο ντε Ποτοσί ή αλλιώς το Σέρο Ρίκο, όπως το βάφτισαν οι ντόπιοι. Ο πλούσιος λόγος. Η κότα που γεννούσε χρυσά (ή καλύτερα ασημένια) αυγά.

Στα έγκατα του υπήρχε ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα σε ασήμι στον πλανήτη, υπήρχε τόσο πολύ που ο λαϊκός θρύλος λέει ότι θα μπορούσε να φτιάξει μία ασημένια γέφυρα από το Ποτοσί ίσαμε την Μαδρίτη!

Οι ντόπιοι όμως μιλούσαν συνάμα για ένα διαβολικό βουνό που «έτρωγε» τους άνδρες. Οι μεταλλωρύχοι έπαιζαν κάθε μέρα κορόνα – γράμματα τη ζωή τους, ελάχιστοι από αυτούς προλάβαιναν να δουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν.

Τώρα που του κοιτάσματα από ασήμι στέρεψαν, στα έγκατα από το Σέρο Ρικο έχει μόνο ανθρώπινα κουφάρια και κάποια φαντάσματα που το στοιχειώνουν για πάντα.

Η πόλη της Βολιβίας μαράζωσε, οι τυχοδιώκτες και οι… ασημοθήρες εξαφανίστηκαν. Το μόνο που έμεινε είναι το λιγοστό οξυγόνο για να γεμίζει τα 120.000 ζευγάρια από πνεύμονες που αντέχουν να ζουν στα όρη της Βολιβίας.

Κάθε επίσκεψη στο Ποτοσί είναι εμπειρία ζωής. Κάθε ανάσα είναι πολύπλοκη υπόθεση. Όταν ο εγκέφαλος δεν οξυγονώνεται σωστά, τα μάτια τρεμοπαίζουν. Τα πόδια δεν σε κρατάνε. Λαχανιάζεις με το παραμικρό, θέλεις να σωριαστείς.

Το «Εστάδιο Μάρτιν Αγουστίν Ουγκάρτε» είναι ένα σχεδόν απάνθρωπο μέρος ποδοσφαιρικών βασανιστηρίων για κάθε επισκέπτη. Χτισμένο σε υψόμετρο 4.009 μέτρων είναι οριακά αποδεκτό από τους κανονισμούς της FIFA και της CONΜEBOL.

Κανονικά, δεν θα έπρεπε. Δημιουργεί ένα συντριπτικό πλεονέκτημα για τους γηπεδούχους, είναι σαν να παίζουν σε ένα γήπεδο που γέρνει. Μία συνεχής κατηφόρα για τους ντόπιους, μία ατελείωτη, αφόρητη ανηφόρα για κάθε επισκέπτη.

Νασιονάλ Ποτοσί – Γκουαρανί προγνωστικά

Αυτό το μαρτύριο θα περάσουν οι παίκτες της Γκουαρανί, που ζουν στην Ασουνσιόν μία πόλη χτισμένη 43 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Οι Παραγουανοί προσπάθησαν να κάνουν μία υποτυπώδη προετοιμασία, μα μόνο αν οι παίκτες τους παίξουν με φιάλες οξυγόνου στην πλάτη θα μπορέσουν να είναι ανταγωνιστικοί.

Πρόσφατα, το ίδιο μαρτύριο πέρασε η Ιντεπεντιέντε. Οι Αργεντινοί που είχαν περίπου… δέκα κλάσεις ανώτερη ομάδα από τη Νασιονάλ του Ποτοσί ηττήθηκαν καθαρά με 2-0.

Σε στοιχηματικό επίπεδο, η αήττητη στο πρόγραμμα αγώνων Γκουαρανί θα πρέπει να θεωρεί αυτό το παιχνίδι χαμένο. Η λογική λέει ότι οι παίκτες της θα προφυλάξουν πρώτα την υγεία τους και μετά όλα τα άλλα.

Το συνδυαστικό στοίχημα της νίκης της Ποτοσί με μηδέν παθητικό πληρώνει 2.37 στην Novibet και δεδομένων των συνθηκών έχει value.

Κι όπως κλείνουν οι Social Waste στο ομώνυμο κομμάτι τους:

Οι τυχοδιώκτες τώρα πια την κοπανήσανε

Μα ακόμα στα ορυχεία πεθαίνουνε νωρίς

Οι πόρνες κι οι αρχιερείς αποδημήσανε

Και ούτε κόκκο ασήμι εκεί πια δε θα βρεις

Μα όλη αυτή η ιστορία σα να μου θύμισε

Κάτι απ’ τη μοίρα του ασημιού και του χρυσού

Και του Καθεδρικού η καμπάνα όταν ήχησε

Έμοιαζε με της εκκλησίας της Ιερισσού

Παράξενο παιχνίδι μου `παιξε το όνειρο

Στο ορκίζομαι δεν ξαναπίνω Κυριακή