Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η Ισπανία δεν θύμιζε σε τίποτα αυτή τη μοντέρνα δυτική χώρα που βλέπουμε σήμερα. Το φαινόμενο της αστικοποίησης δεν είχε ξεκινήσει καν, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έμενε στην επαρχία σε «χωριά» μικρότερα των 10.000 κατοίκων. Η οικονομία ήταν διαλυμένη και η «δημοκρατία» λέξη άγνωστη, μέχρι το 1978 που έγιναν οι πρώτες «κανονικές» εκλογές, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο.
Η μετανάστευση ήταν αυτονόητη λύση, υπολογίζεται ότι από το 1846 μέχρι το 1932 σχεδόν πέντε εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν από την ηπειρωτική Ισπανία για να μεταναστεύουν σε χώρες της Αμερικής, ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο σε χώρες όπως η Βραζιλία, η Αργεντινή και η Χιλή.
Στην ίδια περίοδο μόνο η Ιταλία, η Γερμανία, η Αυστρο-Ουγγαρία και η Βρετανία είχαν να εμφανίσουν μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών προς τον ίδιο προορισμό, κάτι που μαρτυρά την κυρίαρχη τάση της εποχής.
Όπως σε κάθε μεταναστευτικό ρεύμα, οι Ισπανοί όπου κι αν πήγαν κουβάλησαν μαζί τους τις παραδόσεις, τα έθιμα, τη γλώσσα, τις συνήθειες και τις μνήμες τους.
Κι όπως συμβαίνει συνήθως μπήκαν αρχικά στο περιθώριο, γνώρισαν κοινωνικούς και οικονομικούς αποκλεισμούς. Μία τέτοια απομόνωση γέννησε το 1885 την ανάγκη για ίδρυση ενός αθλητικού φορέα, που θα αποτρέψει τα παιδιά των Ισπανών μεταναστών από το να τρέχουν όλη την ώρα στα μπαρ ή στην βία του δρόμου, αφού τα αθλητικά κλαμπ της εποχής ήταν ιδιωτικά και απευθύνονταν μόνο σε εύπορους ντόπιους.
Τους πήρε βέβαια 12 χρόνια μέχρι το εγχείρημα να βρει νομική υπόσταση, αλλά βρήκε πολύ μεγάλη απήχηση στη γειτονιά με το διόλου τυχαίο όνομα Independencia (ανεξαρτησία) στην πόλη του Σαντιάγκο της Χιλής.
Η ομάδα βαφτίστηκε Ουνιόν Εσπανιόλα για να καταστήσει ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή πως αποτελεί μέλος της ισπανικής κουλτούρας. Το έμβλημα της ήταν το λιοντάρι της Καστίλης και τα χρώματα των εμφανίσεων το κόκκινο το κίτρινο και το μπλε για να θυμίζουν την ισπανική σημαία.
Ακόμα και σήμερα, η Ουνιόν Εσπανιόλα είναι η δεύτερη αρχαιότερη ποδοσφαιρική ομάδα στη Χιλή μετά τη Σαντιάγκο Γουόντερερς και μόλις μία από τις τέσσερις με δικό της ιδιόκτητο γήπεδο.
Ουνιόν Εσπανιόλα – Ντεπόρτες Λιμάτσε προγνωστικά
Το «Εστάντιο Σάντα-Λάουρα», το γήπεδο της Αγίας Λαύρας θεωρείται ο καθεδρικός ναός του χιλιάνικου ποδοσφαίρου, είναι το αρχαιότερο στάδιο στην χώρα (χτίστηκε το 1922), το μέρος που έπαιξαν οι Deep Purple σε μία ιστορική συναυλία το 1997 και φυσικά η έδρα της Ουνιόν Εσπανιόλα, που με τον καιρό ξέφυγε από το στενά μεταναστευτικό ύφος και άντλησε οπαδικό κοινό και από τις ευρύτερες κοινωνικές ομάδες του Σαντιάγκο.
Σήμερα θεωρείται μέλος του Big-4 της χώρας μαζί με την Κόλο-Κόλο, την Ουνιβρσιδάδ ντε Τσίλε και την Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα, τόσο σε τίτλους, όσο και σε οπαδούς. Είναι με άλλα λόγια ένα μεγάλο, υπολογίσιμο έδαφος που μετρά 85 σεζόν στην Primera Division (μόνο η Κόλο-Κόλο έχει περισσότερες) από την οποία δεν έχει λείψει εδώ και 25 χρόνια.
Μετά από μία αξιοπρεπή περσινή σεζόν, που είχε ως αποτέλεσμα μία τίμια 6η θέση και μία πρόκριση στο Κόπα Σουνταμερικάνα, φέτος το πράγμα στράβωσε από νωρίς.
Η Ουνιόν Εσπανιόλα ξεκίνησε το πρωτάθλημα με 9 ήττες στα πρώτα 11 παιχνίδια στο κουπόνι ΟΠΑΠ και βρίσκεται στην προτελευταία θέση και στο χείλος του γκρεμού. Αποκλείστηκε στο Κόπα Σουνταμερικάνα, παίρνοντας μόλις τέσσερις βαθμούς σε όμιλο με Φλουμινένσε, Όνσε Κάλδας και Σαν Χοσέ, η απόλυση του προπονητή Χοσέ Λουίς Σιέρα δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν.
Με υπηρεσιακό στο τιμόνι, η Ουνιόν Εσπανιόλα άλλαξε τσιπάκι και κέρδισε 4-0 την Σαν Χοσέ την Πέμπτη, δείχνοντας αντίδραση μετά από καιρό. Αυτή την αντίδραση θέλει να δείξει και απέναντι στη νεοφώτιστη Ντεπόρτες Λιμάτσε, σε ένα παιχνίδι δίχως αύριο για τη «φούρια ρόχα» που ναι μεν βρήκε νέο προπονητή (Μιγκέλ Ραμίρες), αλλά θα παραταχθεί με τον υπηρεσιακό Γκονσάλο Βιγιάγκρα στο τιμόνι.
Ένα παιχνίδι «ειδικών συνθηκών» που οι γηπεδούχοι πρέπει να κερδίσουν πάση θυσία, κάτι που μας οδηγεί στην επιλογή του άσου στο στοίχημα, όσο κι αν μοιάζει «φτωχή» η ανώτερη τιμή του (2,25) που βρίσκουμε στη Novibet…
