Ποτέ άλλοτε στην ιστορία η φράση ενός δημοσιογράφου δεν επηρέασε τόσο πολύ την ιστορία μιας ομάδας. Στην περίπτωση μας, χαρακτήρισε ολόκληρη τη διαδρομή ενός συλλόγου, αρκούσε μία αυθόρμητη κουβέντα για να της προσδώσει μία διαχρονική ταυτότητα.
Το πρώτο γήπεδο της Πλατένσε βρισκόταν πολύ κοντά στις όχθες ενός ποταμού στο Μπουένος Αϊρες. Το χωμάτινο γηπεδάκι πνιγόταν στην υγρασία, οι συχνές βροχές το μετέτρεπαν σε βούρκο, τα περισσότερα παιχνίδια ήταν σκέτες λασπομαχίες.
Εκεί που κάθε φιλοξενούμενος πνιγόταν στη λάσπη, οι παίκτες της Πλατένσε είχαν αναπτύξει μία σπάνια ικανότητα να πετάνε πάνω στον βούρκο.
Οι καφέ εμφανίσεις τους -προς τιμήν ενός αλόγου κούρσας που χάρη σε μία νίκη του αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία της ομάδας- έμοιαζαν με την απόλυτη παραλλαγή κάλυψης – απόκρυψης.
Κάποια στιγμή, μετά από τόσο λάσπη οι παίκτες της έμοιαζαν με φαντάσματα που ήταν αδύνατον να τους εντοπίσεις, να τους αναγνωρίσεις από απόσταση.
Ένας Ουρουγουανός δημοσιογράφος, ο Αντόνιο Παλάσιο Ζίνι βλέποντας αυτό το περίεργο θέαμα έριξε μία αυθόρμητη ατάκα που ακολουθεί ακόμα και σήμερα τον σύλλογο: «Οι παίκτες της Πλατένσε κινούνται στο γήπεδο όπως τα καλαμάρια στο νερό, αφού ρίξουν το μελάνι τους».
Η παρομοίωση ήταν έξοχη. Η άνεση που κινούνταν οι παίκτες της Πλατένσε μέσα στον βούρκο θύμιζε την ικανότητα ενός καλαμαριού να γλιστράει στο νερό. Η λάσπη ήταν το δικό τους μελάνι, που μπορούσε να εξουδετερώσει σχεδόν κάθε αντίπαλο.
Μέσα σε μία ημέρα, η Πλατένσε έγινε το «καλαμάρι». Ένα παρατσούκλι που το διατηρεί μέχρι σήμερα και αποτελεί το δικό της ISO.
Σαν Λορέντσο – Πλατένσε στοίχημα
Το «καλαμάρι» δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μία συνοικιακή ομάδα του Μπουένος Αϊρες. Και παρότι μετρά 76 σεζόν στη μεγάλη κατηγορία δεν έχει κατακτήσει ποτέ τίποτα, οι μεγαλύτερες διακρίσεις ήταν πέντε πλασαρίσματα στην πρώτη τετράδα.
Μία ομάδα που -ελλείψει πόρων- διατήρησε μέχρι σήμερα αυτό το μαχητικό, σκληρό, πολεμικό στιλ. Ποτέ δεν προσπάθησε να παίξει καλό ποδόσφαιρο, πάντα ήταν μία στιβαρή, δυσκολοκατάβλητη, ενίοτε σκληρή ομάδα, ένα αγκάθι για κάθε μεγάλο.
Και μέσα σε δύο εβδομάδες, το «καλαμάρι» ζει όσα δεν έζησε σε 120 χρόνια ιστορίας. Η πρόκριση στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος, μέσω της 6ης θέσης στο 2ο γκρουπ συνιστούσε επιτυχία από μόνη της. Από τις 16 ομάδες που θα διεκδικούσαν τον τίτλο ήταν σίγουρα η πιο ταπεινή, αυτή δεν συγκέντρωνε ούτε 1% πιθανότητα στις στοιχηματικές για να φτάσει ως το τέλος.
Τη θωρούσαν ως πρόβατο που πηγαίνει σε σφαγή στην έδρα της παντοδύναμης Ράσινγκ Κλουμπ, όμως στο «Σιλίντρο» έγινε ένα μικρό θαύμα. Η Πλατένσε μπλόκαρε τα πάντα και έστειλε σπίτι της, την ακαδημία με ένα γενναίο 0-1.
Όλοι την είχαν καταδικασμένη όταν πήγε στο «Μονουμεντάλ» των 85.000 αφιονισμένων οπαδών της Ρίβερ Πλέιτ, όμως οι «εκατομμυριούχοι» χρειάστηκαν ένα διαιτητικό δώρο για να πάρουν πέναλτι στο 98ο λεπτό που έστειλε το ματς στα πέναλτι. Εκεί, όμως, το καλαμάρι έχυσε όλο το μελάνι του και πήρε μία γενναία πρόκριση που άφησε άφωνη όλη την Αργεντινή.
Η τρίτη αποστολή για την ομάδα του Σέρχιο Γκόμες στο πρόγραμμα αγώνων είναι και πάλι εκτός έδρας απέναντι στο τελευταίο πολύ μεγάλο όνομα που έμεινε ζωντανό στη μάχη του τίτλου, τη Σαν Λορέντσο.
Το καλαμάρι δεν έχει κερδίσει στο «Νουέβο Γκασομέτρο» εδώ και 31 χρόνια, αλλά αλήθεια, μετά από όλα αυτά ποιος νοιάζεται για προϊστορίες;
Εδώ και λίγο καιρό στην Αργεντινή γυρίζεται το ποδοσφαιρικό «squid game» ένα αλλιώτικο παιχνίδι του καλαμαριού, με πρωταγωνίστρια μία ομάδα που την ημέρα του μεγάλου (μονού και νοκ-άουτ) ημιτελικού έχει γενέθλια, κλείνει τα 120 χρόνια.
Ένα αληθινό παραμύθι που μας ωθεί στοιχηματικά να πάμε στο συνδυαστικό στοίχημα του Χ2 μαζί με το Under 2,5 γκολ που βρίσκουμε στο 1,91 στην Novibet.
