Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί προπονητές. Υπάρχουν συμβατοί και μη συμβατοί προπονητές με έναν οργανισμό. Υπάρχει καλό και κακό timing για να ανταμώσουν οι δρόμοι κάποιων.
Μπορεί κάποιος που έμοιαζε ανεπαρκής για τον ΠΑΟΚ να μοιάζει ο καταλληλότερος για τη σημαντικότερη ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, την Εθνική Βραζιλίας;
Φυσικά. Και ούτε το ένα, ούτε το άλλο μπορεί να είναι ψέμα ή υπερβολή. It’ s just football.
Τώρα πια όλα μοιάζουν ξεκάθαρα. Η σκόνη έχει κατακάτσει. Μπορεί κάποιος να δει καθαρά.
Ο Αμπελ Φερέιρα ήταν ό,τι καλύτερο από άποψη βιογραφικού, προσόντων, προοπτικής μπορούσε να βρει ο ΠΑΟΚ εκείνο το σοκαριστικό καλοκαίρι, που οι δρόμοι του με τον Ραζβάν Λουτσέσκου χώρισαν αιφνιδιαστικά. Συνάμα ήταν και ό,τι χειρότερο.
Ο Πορτογάλος ήρθε φορτωμένος με φρέσκες ιδέες, καινοτομίες, ρηξικέλευθες προτάσεις και μία διαφορετική οπτική για το ποδόσφαιρο.
Αυτό το 3-1-5-1 με τον ένα μπακ ως τρίτο στόπερ και τον άλλον ακροβολισμένο ως εξτρέμ το είδαμε να παίζεται πολύ αργότερα από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη.
Μα, από εκείνον τον ΠΑΟΚ ήταν αδύνατον να παιχθεί.
Ο Αμπέλ απαιτούσε από γέρικα σκυλιά να μάθουν νέα κόλπα. Αδύνατον!
Ο Αμπέλ ζητούσε από παίκτες που μόλις είχαν στεφθεί πρωταθλητές να υπακούν ως ρούκι. Αδύνατον!
Ο Αμπέλ ήθελε μέσα σε μερικούς μήνες να «ξηλώσει» σχεδόν τους invincibles και να ανοίξει έναν νέο κύκλο. Αδύνατον!
Ο Αμπέλ ήθελε να «τελειώσει» μία ώρα αρχύτερα, άγαρμπα, παίκτες που είχαν περάσει το prime τους, θρύλους του κλαμπ. Είχε δίκιο, μα ήταν… αδύνατον.
Ο ΠΑΟΚ του 2019 δεν ήθελε έναν μεθοδικό και οραματικό χτίστη, αλλά έναν διαχειριστή.
Δεν είχε ανάγκη κάποιον που θα ήθελε να χτίσει από το μηδέν, αλλά κάποιον που θα έστυβε μαεστρικά τους τελευταίους χυμούς από ένα γκρουπ παικτών, που είχε μάθει να εργάζεται και να παίζει με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο.
Ο Πορτογάλος ήταν / είναι ένας σπουδαίος προπονητής, αλλά έχασε από νωρίς την ομάδα του. Αν την βρήκε ποτέ…
Σέρο Πορτένιο – Παλμέιρας στοίχημα
Στην Παλμέιρας ήταν διαφορετικά. Εκεί είχε το ελεύθερο να πειραματιστεί, να πειράξει, να δοκιμάσει, να εξελίξει πράγματα.
Από τον Οκτώβριο του 2020 λειτούργησε ως ένας άλλος Αννίβας. Δημιούργησε το μονοπάτι, δημιούργησε μία νέα τάση, άνοιξε μία νέα αγορά για τους Ευρωπαίους προπονητές.
Κατέκτησε δύο διαδοχικά Κόπα Λιμπερταδόρες, δύο πρωταθλήματα Παουλίστα, ένα εθνιό πρωτάθλημα, ένα κύπελλο Βραζιλίας, μα το σημαντικότερο: πέρασε τη φιλοσοφία του δίχως να προσβάλλει την εθνική ποδοσφαιρική παράδοση.
Πέρασε τις ιδέες του, αλλά κατάφερε να τις μπολιάσει στη βραζιλιάνικη νοοτροπία. Ναι, είναι αμυντικογενής, αλλά το πέρασε μεθοδικά.
Ναι, είναι έκρυθμος και συγκρουσιακός, αλλά κατάφερε να το περάσει στις ομάδες του που ξεχειλίζουν με πάθος.
Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, είδε να γκρεμίζονται και να χτίζονται από την αρχή τρεις διαφορετικές Παλμέιρας. Σχεδόν κάθε καλοκαίρι, η διοίκηση εκποιούσε ότι καλύτερο έβγαζε ο σύλλογος.
Ωστόσο, δεν υπήρξε χρονιά που με τον Αμπέλ στο τιμόνι η «βερδάο» να μην είναι η πιο οργανωμένη, η πιο τακτοποιημένη ομάδα στο γήπεδο σε όλη τη Βραζιλία.
Η φετινή έκδοση ξεχειλίζει από ταλέντο. Μα, επίσης ξεχειλίζει κι από καρδιά. Η τελευταία φορά που ηττήθηκε εκτός έδρας ήταν στο πρόγραμμα αγώνων τον περασμένο Οκτώβριο. Έκτοτε, σε 15 «ταξίδια» η Παλμέιρας κέρδισε τα 12 και έφερε τρεις ισοπαλίες με τέρματα 30-12, το μεγαλύτερο της σερί από το 1996!
Η Παλμέιρας ταξιδεύει στην Παραγουάη για την αναμέτρηση με την Σέρο Πορτένιο που μπορεί να σφραγίσει από την 4η αγωνιστική την πρωτιά του ομίλου και την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Μία από τις αγαπημένες ομάδες του Αμπέλ που μετράει 5 νίκες σε ισάριθμα ματς στο κουπόνι ΟΠΑΠ απέναντι στους Παραγουανούς με τέρματα 14-1.
Ναι, μπορεί το κίνητρο να μην είναι τόσο ισχυρό για τους Βραζιλιάνους, αλλά με τον Φερέιρα στο τιμόνι είναι μία κυνική μηχανή.
Το 1.90 που δίνει το διπλό στο PameStoixima δεν μπορεί να αγνοηθεί από μία ομάδα… εθισμένη στη νίκη.
